تکسار منم بهـــار تکسار منم
از خندۀ گل همیشه پر بار منم
بر سینه لاجـــورد شفاف خدا
آن آختر پر فروغ بیــدار منم
ای کوه بلند پر غـــرورم تکسار
ای اوج کبود بی عبورم تکسار
من صخرۀ داغدار دامان تـــوام
از دیدۀ تو اگر چه دورم تکسار
تکسار من و غـــرور مـــن یارانند
آزاده گـــی فکـــر مـــرا می دانند
شب قصه این غرور و این کوه بلند
مرغان ستاره گان به هم میخوانند
شب ها که ستاره گان ترا می رقصند
با ســـاز تـــرانه خـــــدا می رقصند
گل ها به کنار تو در آن دشت و چمن
چون دخترکان جدا جدا می رقصند
شهــزادۀ قلــه های پامیــر تویی
همراز تـــرانه های شبگیر توی
شب ها که به دوش تو فتد حُله ماه
فـوارۀ نقره گونه شیـــر تـــویی
خورشـــید ترا سحر سحر می بوسد
بی آن که ترا کند خبـــر می بوسد
وانگه چو شوی ز خواب دوشین بیدار
سر تا قدمت شکر شکر می بوسد
شب بی تو چو از کنار من می گذرد
پاییـــز مـــن و بهار من می گذرد
دزدانه ز کوچه های پندار تو شب
این سایه شرمسار من می گذرد
پرتو نادری
