نیــــــنواز نـــــور

شب بیـــتو از ســتاره صـــدايی نمي­رسد
آوای مــــــاهــتاب به جايــــی نميــــ­رسد
در گـوش سنگــزار سياهی درين سكوت
از نيــــــنواز نــــور نــــــوايی نميـــ­رسد
زين رود بار حادثه چون بگذرم كه هيچ
بر فـــــرق پيــــل مـوج عصايی نمي­رسد
چندين بهــــار آمــــد و امــــا درين چمن
يك سبــــزه هم به نشــو نمــايی نمي­رسد
درخونزمين سوگ به جز بوته ­هاي دود
ســــــرو بلــــــند ســبز قــــبايی نمیــرسد
پُــــرگشته گوش دشت ز فـرياد اهـــرمن
نوری ز چلــــــچـراغ درايـــی نميـــرسد

شهر کابل – بهار 1373 خورشیدی