تلاوت خورشـــید

 از پيش من سپيـــده دمـان كــوچ میكند
شب مي­رســـد ســپيدۀ جـــان كوچ میكند
هـر جــا كه بود همهــمۀ شاد زنده­ گــی
از شاخه­ های سبــز جــوان كـوچ میكند
چشمـــان سبز باغ لبالـب ز گـريه است
آب روان ز جـــوی روان كـــوچ میكـند
تا مرگســـار حادثه زين خاكـدان سوگ
يك آسمــــان ستــاره شبـــان كوچ می­كند
شب هـر كجا به گوش سحر طبل میزند
از كـام آفـتـــاب زبـــــــان كـــوچ میكـند
گلــواژه­ هـای شعـــــر بلــــــند ديار من
تك تك ز خـــــاطرات زمان كوچ میكند
سيلاب وار حادثه ­يی ميــــــ­رسد ز راه
كــــــوه گـران چو پيل دمان كوچ میكند
من نــــورم و تلاوت خورشـــــيد میكنم
زين شيشه عطر باده چسان كوچ میكند

      شهر کابل – حمل 1375 خورشید