رُستمی در چاه

ترا اندوه از پای افگنده
تو ای بیدار دل، ای مرد
صدایت در کدامین بیشۀ آواز می روید
و یا تو در کدامین چاه می نالی
که می بینم شغاد لحظه های تیرۀ نیرنگ
                               کنار چاه ساران باز می خندد

ترا من می توانم دید
که شب از بازوانت باج می خواهد
و نامت را به شهرستان بدنامی
                             چراغ راه می سازد

تو ای بیدار دل، ای مرد
ستبر بازوانت چتر سبز زنده گانی باد
کدامین روز آیا می توان دست یازیدن
تو آن تیر و کمان را همچنان با قوت ایمان
                                    چنان دیروز

که این جا این برادر
                     - نا برابر -
                                  وای
کنار چاه میخندد
و می داند که آغوش کمان از دیرگه خالیست