آن سوی پنجره

کنار پنجره یی
رو سوی افقهای دور نشسته ام
و می بینم
که جهیل کوچک خورشید
در ریگزار  تشنۀ غروب
                                           می خشکد
آن سان که رویا های دختری
در آستانۀ سی ساله گی

کنار پنجره یی
رو سوی افقهای دور نشسته ام
و گردش خون روشنایی را
در رگهای سبز بامداد احساس می کنم
و می بینم که سردار جماعت ابتذال
بزرگواری دروغینش را
با تیشۀ گزافه و نیرنگ
تندیسی بر می افرازد
                                       از مرمر رسوایی
  
کنار پنجره یی نشسته ام
و دستانم - دو پرچم آزادی -
ستاره گان را به شهادتگاه فرا می خواند
روزگاریست که سیاهی با من مقابله می کند

جولای 2002 شهر پشاور