تـــرانه هــا 

فــــــریاد دلم به گـــــوش جانـــت نرسد
این خــاک ســـــیه به آســـــمانت نرسد
صــــد باغ پرازشگــــوفه صد کاج بلند
بر قامـــــت نــازگلفـــــــشانـــــت نرسد

به به چـــه قشنگ و نازنیــــن آمـده ای
برخـــاتم جـــان من نگیـــن آمـــــده ای
دانم تو فــــرشته ای و زان شهــر بلور
تا محبس تـــــیرۀ زمیــــــن آمـــــده ای

ای دخـــــترک قشنگ مغــــــرور سلام
این چشـــــــمۀ نو شگـــــفتۀ نـور سلام
من درتو تجــــــــــلی خــــــدا می نگرم
ای جــــــلوۀ صــــــادقانۀ طــــور سلام

دیشب نــــظری به سوی دریا کـــــردم
اندیـــــشۀ غم گــــــره گره واکـــــــردم
با شیـــــشه گران مــــاه در مستی موج
آییـــــنۀ روح خــــــویش پــــــــیداکردم

رفــــــتی و سفــــر مبارک ازگام توشد
سرقــــــافلۀ امــــــــید من نـــــــام توشد
آییــــــنه شــود بهــــــار از دیــــــدن تو
خــــورشید چــــــراغ روشن شام توشد

 رفـــــتی وبهــارغصه هــــــایم بشگفت
برشـــــاخۀ جـــــان گل نــواییم بشگفت
هـــــرسوکه قـــــــدم نهادم از دوری تو
آتــــش هــــمه جــــا زنقش پایم بشگفت

رفــــتی و ستاره گان مـــن کـــورشدند
آییــــنۀ شب شــــدند و بی نــــــورشدند
درشیــــشۀ مه شـراب خورشیدکجاست
تا ســـــایۀ مــــا زهمـــــدیگر دورشدند

غم هـــــای تراشــــــبانه چــون یاد کنم
بنشــــــینم و صــــــد تـــــرانه بنیاد کنم
چـــندان ز دو دیده اشک ریـزم به کنار
تا دامـــــــن شب ســـــــتاره آبـــــاد کنم

شب بی تو دلـــم چمن چمن می گـــرید
آییــــنه به حــــــال زارمن می گـــــرید
گــــفــتم سخــــــنی به یاد تو ســــازکنم
دیدم چودو چشــــم من سخـن می گرید
  
با آمـــــــدنت چـــــــراغ جـان می آری
صد خــــنده گل ازرازنهــــان می آری
می آیـــــی و دردوچشـــم زیبات به من
آییــــــــنه و نور، ارمغـــــــان می آری

شب فکــــر مرا ســـــتاره گان میدزدند
گــــــویی که زمـن رازنهان می دزدند
رنگینی لحـــــظه هـــــای پـــــــندارمرا
ازباغ کــــرشمه هـــای جان می دزدند

بـــــس ناله زنــــای آســــمان است بلند
انـــــدوه بزرگ کهکـــــــشان است بلند
بشکــــــسته تمــــــام قامـــت فصل بهار
شیـــــــپوردمــــــادم خــــزان است بلند

نشگــــــــفته تمام غنچــه هــــا پیرشدند
آهـــــــوبره گان جمله به زنجیـــرشدند
این فصل چه فصل است که انبوه کلاغ
دلبستۀ قــله هــــــای پامیـــــــر شــــدند