به خاطر انسان

چون لاله ما به داغ عــزیزان گداختیم
بـــر گـــور آرزوی شهـــیدان گداختیم
در ظلمـت فشـــردۀ شب­ های کینه جو
ماننـــد اخـــــتران فــــــروزان گداختیم
چون برق آتشین که بسوزد دل سحاب
در چشـــم روزگــار نمایـــان گداختیم
با آفـــتاب عشـــق چـو گشـــتی آشـــنا
هر لحظه در حــرارت پیمان گداختیم
چون چلچراغ  روشـن برج ستاره ها
در تیـــره­ گـی ژرف بیابـــان گداختیم
ما در تلاش فتح سحـــر با ســـپاه نور
ســـرسخت و استوار زایـمان گداختیم
هم­ پای مَوج­ هــای پُر آشوب رستخیز
بـا آرزوی ســـرکش توفـــان گداختیم
« پرتو» درون کورهء سوزان درد­ها
تنها به پاس خـــاطر انـــسان گداختیم
حوت ١٣۵٨ شهر شبرغان