از دو چشمت من خدا را یافتم

ای دو چشــمت باغ سـبز زنـده­ گی
آیــــت ســــــبزینه ­گی تابــــنده­ گی
از دو چشــمت من خـــــدا را یافتم
هســـــــتی بی­ انتــــــها را یافـــــتم
گر بگـــــــویم رازی از چشـمان تو
عالـــــمی را می­کــــنم ویــــران تو
عشــــــق را با نــام تو آمــــــوختم
عشــــق را آمـــوختم خود سـوختم
بوی آتـــــش از نفــس ­هـــــایم پدید
تا به جـــــانم بـوی عشــق تو رسید
عطـــــر صـد گلــــخانه در اندام تو
بــادۀ میخــــانه ­هـــــا در جــــام تو
با دل آگـــــنده از عشق و نـــــــیاز
می­ـــــبرم من پیش چشمانـــت نماز
بـــــادۀ سبـــــز ترا نـــوشـــــیده­ ام
من از آن در عشــق تو کوشــیده ­ام
در روانم تا که عشـقت جان گرفت
ساحل اندیــــشه را توفــــان گرفت
تو چـــــراغ خلـــــوت جـــان منی
نوبهـــــــار سبز ایــــــمان مـــــنی
ای تو واقــف از همه اسرار عشق
صد گره افگـــنده­ـای در کار عشق
می­گشایــم من گــــره از کــــار تو
تا که منصـــــوری شـوم بر دار تو

تابستان 1368خورشیدی شهر کابل