سیمـــرغ قله های غــــرور
هر بی خــــدا به کشتی ما ناخـدا مخواه
در راه نـــــور هــــمدم ناآشــنا مخـــواه
سیمـــرغ قله های غــــرور زمانه باش
کام دلـــت ز پستی هـــمت روا مخـــواه
ای رو گـــرفته از حــــرم پاک آفـــتاب
زنـگار را به شیشۀ دل آشــــنا مخـــواه
تا آخـــرین دمی که شگـــوفد گل شفــق
شمشــیر حق ز قبضۀ مردم جدا مخواه
ای عاشـــق شکــوه گل و تاج سبز کاج
زین شوره زار سرد سترون گیا مخواه
بر من مگـــو حکایت غمــناک تیره گی
ققــنوس را به سردی شب مبتلا مخواه
شهر کابل تابستان 1363
