بتخانۀ پندار

آفـــتاب از ســـوی دیگـــر بر شده
مـــی­ گسار نـــور بی ­ســـاغر شده
زورق خورشــــید بی ­کافـــور نور
آســـمان دریــای بی ­گــــوهر شده
شهــر مـــا بتخـــانۀ پـــندار هاست
بتگــــری را هــــر یکـی آزر شده
کشــتی اندیـــشه­ هـا در گل نشست
گـــویی ایـن جا بادبـــان لنگر شده
تا کــه شب وارونــه می ­پوشد قبا
وســـعت اندیشه بــی­ خـــاور شده
آســــمان از ابرهـــا پوشـیده روی
دامــــن بانـــوی بــاران تــــر شده
کاج ســــبز زنده­گی در باغ مرگ
ذره ذره ســـوزن و خنـــــجر شده
ابـــر های گــــریه ­ها لبــریزِ خون
لاله­ های خــــنده­ هــــا پَـرپَـر شده
باغــــبان دروازه­ هـــای باغ بست
بـــر قیـــام ســـبزه بـــی ­باور شده
رفـــته در خــرگاه آتـــش شهر من
يا ســـیاووش در شـــراری دَر شده
لحظه­ها آبستن سوگ است و مرگ
باد و آتـــش تا کــه همبســــتر شده
رونــــق مــــه را شکسته آفـــتاب
در میــــانه دیــــوی شب داوَر شده
آســـمان خــــاکستر خــــرگاه شب
چشمه چشمه اختـــــران اخگر شده
کوهساران کـــوه آتـــش کـــوه دود
چشمه ­ســاران چشمه­ های شر شده
بس ­که سُــم زد خنگ آتش هر کجا
زنده­ گــی انبــــانی خـــاکستر شده
آرزو ایــن دشـــت زرد خاکــــتود
کـــاروان هیـــــچ را معـــــبر شده
چون قفس این آسمان، سیمرغ مهر
در قفـــس وا مانـــده مشت پر شده
آفـــــتابی مــی­درخــــشد در دلـــم
واژه­ هــــای شعـــــر من آذر شده
روی کاغـــــذ اشک رنگــــین قلم
جنت دســـت مـــرا کـــوثـــر شده
ما صدا کـــردیم و کس پاسـخ نداد
یا که یک­سر گوشِ هستی کر شده

کابل تابستان ١٣٧٣