آفتاب جاری جاوید

هان ای امید دور
نام نجیب تو
چون واژۀ مقدس ایمان
در یک سُرود ناب نیایش
با لحظه ­های سبز عطوفت
پیوند خورده است

دانم که تا هنوز
آن گرمی نگاه نخستین
همگام نبض ­های شتابان
در آن سکوت لحظۀ دیدار
دیدار اولین
بر دست ­های سبز بهارانۀ خیال
چون چشمه سار خاطره جاری ­است
بر من مگو حکایت انجام
ای نور
ای آفتاب جاری جاوید
این جا هنوز گام نخستین
پیموده می شود
در راه بی نهایت امید
شهر کابل حمل ١٣٦٣