به برگۀ پیشین به برگۀ اصلی به برگۀ بعدی    
 

خوشۀ  پروین

گاهــی ای دخـــتر تو مـــیدانی که من
بوسه می خـــواهم که گیـــــرم از لبت
تا بریـــزم در دو چشــمت نــور شوق
اخــــتری گـــــردم فـــروزان در شبت

در نگاهــــها نت نمــی دانم که چیست
کاین چنــــین راه فـــرارم بســـته است
گــــرچه می بیـــنم که در ســوگ امید
گاه گاهی چـــشم هـــایت خســته است

یک شبی چــون خــوشۀ پروین به ناز
بزمـــگاه شـــوق مـــن پر نـــور کـــن
تو بــــیا جــــامی بده، جـــامی بــنوش
چـــشم هــای دشـمنان را  کـــور کــن

حیــــف باشد با چنــــین دلمــــرده گی
بگـــــذرد این روز ها مـــان بی امیــد
حیــــف باشد شور و شـــوق زنده گی
گــــردد اندر ســــینه ها مــــان نا پدید

چــــشم تو با من همی گــــوید سخـــن
با نگـــــاه گـــــنگ و پر ابهــام خویش
مـن به یک آغـــــاز اندیشــــم، مگــــر
تو هـــــمی اندیشی بر فرجـــام خویش

اسد  1358 شهر شبرغان
 

صدای گام های نخستین
دورم ز تو دریغ
کوچۀ خیال
صدای آخرین
شگوفۀ نور
با زبانی بی زبانی
سیمرغ
توفان بی ساحل
یگانه دلبرِ من
خوشۀ پروین
عیدِ تنهایی
آتشِ فروزان
صحرایِ داغ
آخرین شگوفه
با خندۀ تو
نوای سبزِ هستی
رۀ خورشید
افسانۀ چشمِ تو
دریای تشنه
آرزوی نا تمام
چراغ بزمِ بیداد
کلیدِ لحظۀ دیدار
سنگ بر شیشۀ باران
ترانه های دلتنگی
غروبِ عید
سماور خانه
سُرودِ آسمانی
سر نوشت
یارِ سفر کرده
نوای بی نوایی
سُرودِ تشنه گی
دوتا زنگی
هستی دریا
شهرِ سبزِ ناز
نوحه
ترانۀ سوگ
غمِ امروز
سودا های دور
رویا های رنگین
دلِ ما
مژدۀ فردا
دوست دارم
سفرِ دور
مهتاب
دلِ من
فرار
کوی دوست
خطِ شهاب
آوای صحبدَم
با عشقِ آفتاب
شامِ گیزاب
چشمۀ صواب
پرستوی غمین
چراغ
پسته زاران
همه شب
با ماه
کنارۀ رود
بارانِ نوروز
ای چشمِ مستِ جادو
گریۀ خونین
گریز
نجوایی با مادر
هم صدایی
دور دستِ آرزو ها
همچو تو
شبِ هول
بوسۀ نیمه شب
چراغِ لاله
روزگارِ سیاه
به هوای گلِ سرخ
گریۀ من
سُراب
پناۀ باد
در جستُجوی تو
دیداری در چندار
گِریه ای غریبانه
شام و تنهایی
از یمگان تا گیزاب
برای تو
از برکه تا دریا
رنگین کمان
آن سوی هُشیاری
در امتدادِ دشت
تا قتلگاۀ ضحاک
باغ های سرخِ حقارت