شام گیـــزاب
زورق آفـــــتاب مــــــــی لغــــــزد
روی امـــواج بیقـــــرارغـــــروب
می فــتد روی جلگه هــــای کــبود
پــــــردۀ زرد زرنگــار غـــــروب
درافـــــق لالـــــه می زند لبخـــــند
چون می انـــــــدر پیالۀ گلگـــــون
تا که جوشد ز چشـــمۀ خورشـــید
موج خــون بر کــــرانۀ گــــردون
روی دشت کـــــــــبود مـــی پیچــد
نغــــــــمۀ جـــــــویــــــــبار تنهایی
از خـــــــــــم و پیــــــچ راه می آید
دخــــــــــتر دلفــــــــریب و زیبایی
گـــــــــوییا آفــــتاب در دم مـــرگ
گــــرد طلا به هـــــرسو می ریزد
موج بازیگــــــر نســــیم غــــروب
عــــــطر گل در فضا هـــمی بـیزد
روی قایــــــق نشسته مرد غمـــین
میــــــرود ســــوی موج هــــا آرام
نغـــــــمۀ رود هیـــــــــرمند کــبود
قـــــصه گــــــوید ز تــــــندی ایــام
در نــــــوای نیـــــــی کــــه می آید
گل بــــــروید ز باغ حســــرت من
گـویی با هــــــر نــــــوای او خندد
غــــصه هـــــای سیاه غــربت من
آســـــمان نیمه روشـــن و خاموش
چون دروغین سحر ز چهـرۀ شام
مـرد ماهیگیـــــری به صـــــد امید
مـــــــی کشد از درون دریــــا، دام
ثور1365 گیزاب ارزگان