با زبان بی زبانی

دلم خواهـد که در شب های مهتاب
روم پارو زنـــــــان بر ســــینۀ آب
بگـــــویم با زبــــان بـــی زبــــانی
تمــــام راز دل بــا مـــــوج دریاب

دلــــــم خــــواهـد ره ساحــــل نیابم
در آن دریــــــا که مـن باشم روانه
هـــــم آوا با خــــروش مســت دریا
به گـــوش موج هــــا خــوانم ترانه

دلم خــــواهد که در بی تــابی موج
نشــــان خـــــنـدۀ مهــــتاب جـــویم
دلــــم خواهد که از دشت پر از گل
نســــیمی پَـــر گشــا آید به ســـویم

دلم خواهد که بی تاب و خـروشان
چـــو مــــوجی دامـــن دریا بگیرم
 شبانگاهــــان در این پهــــنای آبی
به گوش اخـــــتران پیچد صفـــیرم
سنبله 1358 شهر شبرغان