هستی دریا
چـــون شـــاخۀ بیلــوفر
سمـــین تـــن و زیبایی
نـارام و خــــــروشانی
تـــو هســـتی دریـــایی
چشم تـــو سـخن گــوید
امـــا کـــه لبت خاموش
گیــسوش تـــو افـــتاده
چون ابر سیه بر دوش
تـــو اخـــــترِ رنگــینی
در شـام خـــــیالِ مـــن
من گـــریم و تـو خندی
مســـتانه بـه حـــالِ من
همـــچو نفـــسِ بــاران
از عاطـــفه لبـــریــزی
جانـــبخش و فـریـبایی
پر شور و دل انگیزی
پیــوسـته گــــریـــزانی
مانــــــندِ اُمـــــــید مــن
بر من تــو نمـــی تابی
ای مــــــاه ســـپیدِ مــن
جوزا ١٣۵۴ دانشگاۀ کابل
