آخرین شگوفه
چــون آخــرین شگـــوفـۀ رنگــین آفـــتاب
از دشـــت ســـبز زنده گــیت می کنم گریز
دیگر تو دانه های درشتِ سرشک خویش
بیـــهوده در سکـــوتِ شـبان ســـــیه مریز
من می روم کــه ضـربۀ پتک گـــرانِ درد
قلــب تــــرا چـو شیـــشۀ رنگـــینی بشکند
من می روم کـــه نام تـــرا دستِ زنده گی
در گـــور سَـــرد و تیـــرۀ شب هــا بیفگند
در آســمان خاطـــره هـــای تو بعـد از این
پَر مــی زنـــد غـــبارِ مــلال آورِ غـــروب
یک روز خواهــی دیــد که انبوۀ غصه ها
در چشمه سـار خـاطر تو می کند رُسوب
قوس ١٣۵٩ شهر شبرغان
