گـریۀ خونین
باز در دامـــــن این شــام خموش
هــــوس گـــــریۀ خونیـــــن دارم
شد زمـانی که در این سینۀ تنگ
دل آشـــــــــفـتۀ غمگـیـــــن دارم
اخـــــتر بخت مرا نیست فـــروغ
در دل ایــن شـــب انـــدوه ســـیاه
من از این غصه به خود میلرزم
من از این غـــصۀ ســـوزان تباه
غنـــــچۀ درد بــــه بــــاغ دل من
هـــــمه جـــــا میل شگفـــتن دارد
آخـــــر آخر زمن آن مـــایۀ عمر
از چـــــه آهنـگ رمیـــــدن دارد
من از این گریه گـــریزان نشوم
تا که باشد به دلـم قـــــطرۀ خون
خـــــندۀ گل نکـــنم هیـــــچ نــیاز
گـــــر میسر شودم خـــــندۀ خون
ثور 1355 شهر فیض آبد
