چراغ لاله

در دامن شوره دشت خامـوش
افگــــندی مرا چو گـوهر پاک
آوردیم از فــــــراز خـــورشید
این جا تو به چشم تیرهء خاک

کس را زجنون من خبر نیست
ای وای غــــرور من شکسـته
در دیـدۀ من غــــــبار انــــدوه
مانـــــــند شـب ســــیه  نشسته

دیگــــــر نکــــنم ستاره جویی
در دامــــــن آســــــمان شـبانه
بر ســــاحل رود غــــــم نشینم
تا مــــــوجی بخـــــواندم ترانه

آشـــفته دمـــاغ و خســته جانم
با من ســخن جــــنون بگـویید
ما را چو چـــراغ لاله هرشب
در دامــــــن دشت هــا بجویید

عقرب  1355 کشم بدخشان