پرستوی غمین
ای بهـــاران پر از لالــــۀ من
بی تو در رنج خزان پژمردم
شعـــلۀ ســـرکش مسـتی بودم
بی تو ای وای کنون افســردم
تا کجــا ها زبـــرم دور شدی
ای فـــدایت هـمۀ هســـتی من
هست شبها مگـرم تا به سحر
یاد چشمــت سبب مســتی من
گل شبـــوی قشـــنگــــم تو بیا
تا کــــنی خانۀ من عطر آگین
بی تو هرلحــــظه دلم می نالد
بی تو مانند پرســــتوی غمین
میزان 1357 شهر فیض آباد