سُرودِ آسمانی
عـــزیــــــــزم، آرزوی آتــشـــیـــنم
دل مـن قـــطره قـــطره آب گشـــته
درون آســــــمان ســــــــیــنۀ مــــن
چــراغ اخــــتران یک یک شکسته
در این ویرانه، هر شب تا سحرگه
خــــیال تو چــــراغ شبـــــفــروزم
پـــــــــــر پروانــــــۀ آشــــــفته داند
درون شعـــــــلۀ غــــم هــا زسوزم
پـــــیام غــــــصه آلـــــود دلـــــم را
بخــــوان در دیدۀ خـــورشید بیـمار
که هنــــگام غــــروب شامــــگاهی
بمـــــــیرد با دل ســـــوزان و تبدار
گل تاریک شب هـــا چون شگوفد
در آن اســــرار چشـــــمان تو بـینم
سحر چون پاره می سازد گــریبان
صــــفای جلــــوۀ جـــان تـو بیــــنم
تو ای زیــــبا پرســـتوی بهــــاران
بخــــوان بر من ســرود زنده گانی
بخــــوان بر مـن ســــرود آرزو ها
بخــــوان بـر من ســــــرود آسمانی
تــو اســــــرار دل دیـــــــوانه دانی
تو در شهـــــــر خـــــیالم آشــــنایی
توآهــنگ نشــــاط بــــــــزم عشقی
کــــــه از تو من نمی یابم رهـــایی
جوزای 1355 شهر فیض آباد
