هـمه شـب

همه جا به شعله سوزم، همه شب به سوز و سازم
دل غــــصه ناک خـــود را، به غـــــم تو میــنوازم
چه اثر کـــند خمـــــوشی، به جهـــــان پرده پوشی
که به مجمـــــر فـــروزان، چو ســـپندی در گدازم
شــــده ام چو خاک راهــــی، هــــمه پایـمال نازت
تو غـــــرور من شکســـتی، به غـــــرور تو بنازم
زسُــــرشک بیقـــــرارم، چــه زبان شکـــــوه دارم
که چـــــو طفلکی دریـــــده، همه پرده هــای رازم
همه شب نشســـته ام من، به لبـــــان دعــا شگفته
کـــه به بوســۀ نمـــــایی زکـــــرم تو سرفـــــرازم

خزان  1354دانشگاه کابل