آتش فروزان
باز در وحشــتِ پاییــز سکوت
خــــندۀ ســـــبزِ بهـــاران دیــدم
باز در مســتی دیــوانــۀ مـوج
هـــدفِ خــویــش نمایــان دیدم
باز دوشـــینه به دســتِ ساقی
لالــۀ ســرخ شگـــوفـــان دیدم
شب چو مهــتاب بر آمد ز افق
خـــانۀ خویـش چراغـــان دیدم
در دل شـب نشود هیچ خموش
آتــشی را کـــه فـــروزان دیدم
نعـــرۀ خشمِ نهانــم که سکوت
خفـــته بر روی نیــستان دیدم
سنبله ١٣۵۸ شهر شبرغان
