گـریز
میـــــروم با دل آشـــــفتۀ خـــویش
من زشهـــــر هـــوس آلـــــود شما
میـــــروم تا کــه در آن وادی دور
بشگـفــــد لالـــــۀ غـــــم در دل ما
میــــروم تا که دگـر باره ز عشق
نکنــد ایـــن دل دیـــــوانه خروش
بعد از این ای که مرا دادی فریب
پیش چشـــــم دیگـــری باده بنوش
میـــــبرم این دل دیـــــوانۀ خویش
تا که ایمیـــــن شوم از رنـــج نیاز
میـــــروم تا که غـــــرورش بدهم
انـــدرین کـــــوره رۀ دور و دراز
بعـــــد از این هیــچ زمن یاد مکن
از تو من سخت گــــریزان شده ام
از تــــو از تو بخـــــدا رنجـــــیدم
من از این عشـــق پشیمان شده ام
تابستان 1355 شهر فیض آباد