باخيالت شب چراغـــان خانه ام پُـر زنــورآيينه بـــــندان خانه ام خـــاطرم از غربت ياران گرفت کاش بـودی کـــوهساران خانه ام تا به يــادم میـــرســـد لبخـــند تو میشود چون پسـته زاران خانه ام
تابستان 1359 شهر شبرغان