دوتا زنگی

دلــــم در آتشـــی ســــــوزد نهـــانی
دریـــن ســــوزنده عشـــقِ جاودانی
به دامـن اشک هــای مـــن شگفته
بـــــه رنـــگ اختــــــرانِ آســـمانی
کند هـــر شب خیالش تا صحـــرگاه
ســـرایــــی دیـــدۀ مـــن گلفـــشانی
دو چشمانش دوتا زنگی دوتا مَست
دوتـــا نـام آوران در خــون فشانی

تابستان ١٣۵۴ دانشگاۀ کابل