دل من

دل من دامن صحـرای درد است
که هـــرگز ریـــزش باران ندیده
دل مــن جنگل دامـــان گوهیست
که ظلمت بر فـــرازش پر کشیده

دل من  شاهــین بشکسته بالیست
که مانـــده در هـــوای پر گشایی
دل من رانـــدۀ درگاه عشق است
کـــه میســـوزد بـه داغ آشـــنایی

دل من آســـــمان تـــیره شامیست
که چشم اخترانش رفته در خواب
دل من چون دل شب های غربت
ندیده جلــــــوۀ رنگیـــن  مهــتاب

دل مـــن ایـــن دل دیـــــوانـۀ من
کــبوتروار در چنگ عقاب است
دل من ســـــر به زیر پَــر کشیده
دل من خانۀ رنج و عـــذاب است

زمستان  1354 کشم بدخشان