با خـندۀ تو

ای غنـــچۀ بــــاغ نــــو جوانی
ای اخــــتر بـــــی نشـــانۀ دُور
ای پیــــش نگـــــاه تو شــکسته
لبخـــــند ســــتاره های مغرور

جــــز یاد تو و شکــــوه هستی
در ســـینۀ من ستاره یی نیست
شـــبها چو شود ســتاره روشن
بیــنم به منش اشــاره یی نیست

از دیـــدۀ من چـــو اشک ریزد
روی تــــــو درون آب بیــــــنم
جـــاری چو شود غم تو در دل
دنــــیا هــمه در حــــباب بیـــنم

آمــــد چو بـــهار و لالـه رویید
من خــــندۀ گل ندیـــدم ای وای
زین دشت بلا که زنده گانیست
جز خـــار غمی نچیدم ای وای

تنــــها و غمین، شــبانه در آب
رقـــص مه و اخـــتران ببــــینم
در غـــربت غـــصه ناک جانم
من لالــــه زدشت غـــم بچــینم

با خــــندۀ تو کــــه گل بخـــندد
جز خـــاطره یی نمانده در من
امــــا هــــمه جـــا بـــهار یادت
صـــد خرمن گل فشانده در من

تنـــها شــده ام کــه در دل شب
راهـــی به ســــپیده هـــا گشایم
باشـــد کـــه زبرج روشن مهر
در گـــوش تو پر کشد صـــدایم

ثور  1356 گیزاب ارزگان