شب هول

شـبی تاریک و خوف انگــیز و دلگیر
 تــــــــمام شهــــــر را در بر کشـــیده
تو گـــــــویی در سپهر لاجــــــوردین
کلاغـــــــان سـیه پـــر پـــــر کشـــیده

جهـــان غــــــــافــل زلبخـــند ســـتاره
چو قلب مرد محکـــوم، از هـــوس ها
چه راز وحشت است اینجا درین شب
که در من مرده شور و شوق فـــــردا

غـــــبار غــم به چشمم می زند رنگ
نــــواهـــا در گلــــــوی من شکســــته
منم لــــــــــرزنده شمـــــعی در رۀ باد
که روی دست ســــــرد شب شگــــفته

دل تاریک شب نـــــــــوری نــــــدارد
که مه از شب نـَــــوردی پا گــــــرفته
ســـخن بی پرده میگــــویم کــه امشب
هـــــــــراسی در دل من جا گــــــرفته

صـــــــدا از شاخــساری بر نخـــــیزد
شکســـــته شهــــــپر بازیگــــــری باد
نمی آیــد به ســـــــویم عـــــــطر دریا
ز زلــــــــفـان ســــــیاه دخـــــــتر بــاد

نمیــــــــدانم کدامـــــــین سو زَنم پَــــر
که تا خـــــفاش شب بر مــن نخــــواند
ز چنگ ظلـــــمت شــب وارهـــــــیده
مرا نــــــور سحـــــــر در بر کـــشاند

تابستان  1355 شهر فیض آباد