آرزوی نا تمام
دلم در ســـینه می کـــوبد چـو موجی
بــــــه بــــــزم آرزوی نـــــا تمامـــــم
امـــید سبـــز فـــردا هـــای روشـــــن
شـــــراب زنـده گی ریـــــزد به جامم
دلـــــم زین تـــــیره روزی ها گـرفته
سخــــن را ســوی فـــــردا می کشانم
دل من قـــــطرۀ نـــــوراست و امشب
من این قــــطره به دریــــا می کشانم
به جـــــانم گــــرچه دردی ره گشوده
ولـــــی دل مست جـــام زنده گانیست
همی دانـــــم مـن از امـــــواج دریــــا
که رزمـــــیدن حـــــیات جـاودانیست
نمـــــی خـواهــــــد دل آشــــفتۀ مـــن
که چـــون شمــعی درون سـینه میرد
نمی خواهـد که دیـــوی مرگ این جا
به آرامــــی مـــــرا در بـــر بگــــیرد
دلم مرگ دیگر می خواهد ای دوست
دلم مرگـــی کـه در وی زنده گانیست
سُــبک مغــــزان دَوران را بگــــویید
که مـــرگ من حــــیات جــاودانیست
میزان 1354 شفاخانۀ علی آباد- شهر کابل
