ترانه های دلتنگی

چو نیلــــوفر قشـــنگ و نازنیـــنی
طـــــــــلوع آفــــــــتاب آتشــــــینی
چه آســان در دل مــن ره گشودی
مگـــر چــون شعـر حافظ دلنشینی

نگـــاهت قـــصه می گـــوید برایـم
و مـــن با بیـــصدایــی همـــصدایم
دلم هرلحظه میخواهد که یک شب
به لبـــهایت لـــب خشکـــیده ســایم

عزیـــزم گرچه از من دور هستی
بهشت خـــاطرم را حـــور هســتی
مـــنم من ســـایۀ یک شـــام دلگـیر
تو صـــبح روشـــنی پرنور هستی

منم ابـــــر پریـــشان فـــضا گـــرد
که می گـــریم شـبانه با دل ســـرد
زنو چشـمم بود ســـر چشمۀ خون
تـــــن افســـــردۀ مـن خـــــانۀ درد

دلـــم قـــــرآن چشـــــمان تو خواند
نهـــــاده سر به فرمــــان تو خواند
ســـــرود پاک جانی هـــــای مریم
ز انجـــــیل نگاهــــان تو خـــــواند

 دل سردی چو آهن داری ای شب
زخـونم گل به دامن داری ای شب
تــوظلمتــــخانۀ از کــــینه لبــــریز
اگـــرچه ماه روشن داری ای شب

تو رفـــتی از تبسم مـــانده مهــتاب
به دامــن اشک غم افـشانده مهتاب
به دنبال تو هــــر شب تا سحـرگاه
ســـتاره تا ســـتاره خوانده مهـتاب

به باغســـتان کسی نام تـــبر بُــرد
نشاط اندر بلـــور غنـــچه افـــسرد
شکـــــست آییـــنۀ پـــــندار نــــاژو
چکاوک کــوچ کرد و لاله پژمـرد